Sianokiszonki mają prawdopodobnie tylu zwolenników, co zagorzałych przeciwników. Po której stronie powinniśmy się więc opowiedzieć jako właściciele koni? Żeby odpowiedzieć na to pytanie przyjrzyjmy się najpierw faktom:
– w skład sianokiszonki wchodzą zazwyczaj mieszanki traw i roślin motylkowych
– w porównaniu do siana, sianokiszonka jest bogatsza w składniki odżywcze. Ich zawartość będzie oczywiście różna, w zależności od tego w którym momencie zebrana będzie trawa, z której owa sianokiszonka powstanie. Ta powstająca z traw zebranych późno będzie bardziej zasobna we włókno, niż sianokiszonka na bazie zielonych, młodych roślin.
– statystycznie konie wybredne chętniej spożywają sianokiszonkę niż siano, można więc uznać, że jej smakowitość jest większa niż w przypadku nieprzetworzonego siana
– w procesie powstawania sianokiszonki straty materiału roślinnego są znacznie niższe niż podczas suszenia zielonki na siano
– skarmianie sianokiszonki jest pomocne w przypadku koni obarczonych chorobami układu oddechowego, ze względu na znaczną redukcję zapylenia
– hodowcy zaznaczają również, że przechowywanie sianokiszonki jest łatwiejsze niż siana
Powyższe zalety przemawiają za stosowaniem sianokiszonki jako odżywczej paszy objętościowej. Skąd zatem uprzedzenia do tego typu pożywienia dla naszych kopytnych?
Owiana złą sławą sianokiszonka według jej przeciwników jest niebezpiecznym nośnikiem bakterii i wytwarzanej przez nie toksyny botulinowej, której wysokie stężenie jest śmiertelnie niebezpieczne dla koni. Obawy budzi również obecność zarodników pleśni, czy niekorzystny wpływ sianokiszonki na mikroflorę jelitową. Czy są one słuszne?
Są, jak najbardziej. Ale opisane zjawiska dotyczą sianokiszonki nieprawidłowo przechowywanej i niedbale przygotowanej. Sianokiszonka może być wartościowym elementem diety, także koni wrzodowych, ale musi być wytwarzana z ogromną dbałością, bo tylko wtedy będzie bezpieczna dla ich niezwykle wrażliwego układu pokarmowego. Sam proces beztlenowej fermentacji nie jest co prawda bezpośrednio zależny od człowieka, ale staranny dobór roślin, ich odpowiednie przygotowanie i zapewnienie warunków wymaganych do zachodzenia tego procesu leży już po naszej stronie. Kontrolować należy stan opakowań, ich szczelność i przebieg procesów fermentacyjnych.
Sianokiszonka w diecie koni wrzodowych może być wartościowym, niskocukrowym źródłem włókna i alternatywą dla siana. Należy jednak zaopatrywać nasze konie w sianokiszonkę ze sprawdzonego źródła. Na szczęście na rynku paszowym dostępne są już sianokiszonki od początku produkowane z przeznaczeniem dla koni, co skutkuje tym, że możemy skarmiać je bez obaw. Sianokiszonki Special, Universal i Energy należą do gamy Leader’s Spirit. Są one źródłem włókna surowego, białka i wolno uwalnianej energii. Mogą one być wartościowym elementem diety koni wrzodowych, ale również tych szczęśliwie wolnych od tego schorzenia. Pomocą w dobraniu odpowiedniej sianokiszonki i jej dawki służą dietetycy HippoVet+, w razie jakichkolwiek pytań jesteśmy do Państwa dyspozycji.
inż. Natalia Marcinkowska
